بیمه ای فرهاد عظیمی
بیمه ایپاسخهای داده شده در تالارگفتمان
-
آقای خسرو پور یه چیز هم برای ما میزاشتی بمونه برادر. همه چی رو که گفتی حالا ما چی بگیم؟ 😂😂😂
حالا یک سوال:
با توجه به متن کلوز به شرح زیر:
به موجب این پوشش با رعایت شرایط بیمه نامه و مشروط به پرداخت حق بیمه اضافی متعلقه، برخلاف بند دو ماده هجدهم شرایط عمومی بیمه نامه، خسارت جانی وارده به کارکنان ناشی از حوادث وسایل نقلیه موتوری چه در زمان استفاده و حرکت چه در زمان سکون و خاموشی، در صورت احراز مسئولیت بیمه گذار با شرایط ذیل تحت پوشش است .
1. این پوشش هرگز جایگزین و مشمول شرایط بیمه نامه شخص ثالث اجباری موضوع قانونی بیمه اجباری خسارت وارد شده به اشخاص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه ( مصوب 1395/02/20 ) و تعهدات صندوق تأمین خسارت های بدنی نیست و پوشش آن محدود به مواردی است که علیرغم وجود بیمه نامه شخص ثالث، مسئولیت حادثه بر عهده بیمه گذار بوده و از محل بیمه نامه اجباری فوق الذکر یا صندوق تأمین خسارتهای بدنی قابل پرداخت نباشد.
2. در خصوص حوادث خارج از محدوده مکانی موضوع بیمه، خسارت در صورتی قابل پرداخت است که علاوه بر احراز مسئولیت بیمه گذار و شرط فوق، بیمه نامه در زمان وقوع حادثه دارای کلوز پوشش مأموریت کارکنان بوده باشد .
تبصره 1 : منظور از وسیله نقلیه موتوری زمینی تمام وسایلی است که دارای چرخ و قدرت حرکت و انتقال نیر و اعم از سواری، بارکش، صنعتی، کشاورزی و کارگاهی مانند تراکتور، گریدر، لودر، لیفتراک، دامپر، میکسر، جرثقیل و امثالهم میباشد .
تبصره 2 : بیمه گذار موظف است کارکنان دارای گواهینامه متناسب با وسیله نقلیه را به عنوان راننده به کار گیرد، در غیر این صورت خسارات وارده تحت پوشش نمی باشد .
اگر به گفته شما کارکرد این کلوز این است که خسارت های مشمول ماده 16 و تبصره آن را پرداخت کند، آیا این موضوع با بند یک کلوز که می گوید «این پوشش هرگز جایگزین و مشمول شرایط بیمه نامه شخص ثالث اجباری موضوع قانونی بیمه اجباری خسارت وارد شده به اشخاص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه ( مصوب 1395/02/20 ) و تعهدات صندوق تأمین خسارت های بدنی نیست» مغایرت ندارد؟
-
به نکات خیلی خوبی اشاره کردین. جالب تر اینکه با خوندن برخی بندها پولشویی برای آدم روشنتر میشه. حتما برای اعضاء شاب مفید خواهد بود. ممنون.
-
به نظرم اگر بتوان ورود ناگهانی خودرو به فاصله ایمن را ثابت کرد، افسر ما را به عدم رعایت فاصله متهم نمی کند و تقصیر تصادف را به عهده راننده آن خودرو می گذارد. البته بچه های خودرویی بهتر می توانند توضیح بدهند و حتی شاید مثال هایی از این چنین مواردی داشته باشند. زیرا یادم هست در بحث بیمه های خودرو همیشه بحثی تحت عنوان تفاوت بین تصادف و تصادم بود که موارد خیلی خاصتر از این مورد را بر عهده خاطی واقعی می انداخت. مثلاً خودروی الف در حال حرکت از تقاطعی با چراغ سبز بوده که خودروی ب بدون توجه به چراغ قرمز شروع به حرکت می کند. الف برای اینکه با ب تصادف نکند خودرو را منحرف می کند و به خودروی جیم می زند. در این حادثه با اینکه الف به جیم زده بود، ولی با پیگیری راننده الف و اثبات موضوع، راننده ب مقصر شناخته شد. در حالی که هیچ برخوردی بین راننده ب و جیم رخ نداده بود.
-
در تکمیل توضیحات سرکار خانم شرفی و برای روشن تر شدن موضوع باید گفت که این کلوز یا همان شرط (Both to Blame Collision Clause) که در بند سه کلوز های A ، B و C بیمه های باربری آمده به خاطر وجود شرطی با همین اسم در بارنامه های دریایی است. به عبارت دیگر در بارنامه های دریایی با درج این بند مقرر شده که اگر به علت سهل انگاری ( نه تقصیر سنگین) تصادفی بین دو کشتی رخ بدهد مالک کشتی حمل کننده کالا در مقابل صاحب کالا مسئولیتی به پرداخت خسارت ندارد. حتی در مقابل کشتی مقابل هم مسئولیتی ندارد و جالب اینکه صاحب کالا باید خسارت کشتی مقابل را بدهد. (بیان ساده- صاحب کشتی به صاحب کالا می گوید می خواهی بارت را حمل کنم؟ پس باید قبول کنی که اگر با کشتی دیگری تصادف کردم هم خودت از من خسارت نخواهی و هم خسارت کشتی مقابل را به جای من تو بدهی، مگر اینکه من مرتکب تقصیر سنگین شده باشم).
حالا تصور کنید کالای ما توسط یک کشتی در حال حمل است و به علت بی احتیاطی (و نه تقصیر سنگین) با یک کشتی دیگر تصادف می کند و نه تنها کل بار ما از بین می رود بلکه کشتی مقابل نیز آسیب می بیند. در این حادثه فرض کنید کشتی حمل کننده کالای ما هفتاد درصد و کشتی مقابل سی درصد مقصر شناخته می شود. در حالت عادی ما می توانستیم هفتاد درصد خسارت وارد به بار خودمان را از کشتی حمل کننده بگیریم ولی با بودن این شرط یعنی (Both to Blame Collision Clause) در بارنامه نمی توانیم بگیریم. تازه هفتاد درصد خسارت وارد به کشتی مقابل را هم ما باید پرداخت کنیم. ( البته با توجه به تقصیر سی درصدی کشتی مقابل بحث تهاتر هم پیش میاید که برای پیچیده نشدن بحث وارد نمی شویم).
تا اینجا گفتیم که این شرط در بارنامه های دریایی وجود دارد و دیدیم که مزایای آن به صاحبان کشتی و حمل کنندگان می رسد. اما این شرط در بیمه نامه چیست و چه کاربردی دارد؟
این شرط در بیمه نامه می گوید ای صاحب کالا با توجه به اینکه با وجود آن شرط در بارنامه تحت شرایطی نه تنها نمی توانی خسارت کالای خودت را از حمل کننده بگیری بلکه باید خسارت طرف مقابل را هم بدهی، در جریان باش که من به جای تو آن ها را بر عهده می گیرم اما یک شرط دارم و آن اینکه اگر چنین شرایط پیش آمد، حتما مرا سریع مطلع کن تا شاید بتوانم ثابت کنم که حادثه به دلیل تقصیر سنگین بوده است تا هم تو و هم خودم را از این خسارت مبرا کنم. -
به نظر من اگر انچه که سرکارخانم عاطفه قمي تحت عنوان ناظر کيفي پيشنهاد دادند در نظر گرفته بشه و مشکلي که جناب آقاي سيد اکبر احقاقي در خصوص اينکه بخش خصوص نقش موثري در سياست هاي خودروسازي ندارد چاره اي براش انديشيده بشه اتفاقا اين پيشنهاد مي تونه خيلي پيشنهاد مفيدي باشد. مثلا اين چارچوب رو با هم مرور کنيم:
1- صنعت بيمه نه تنها حق بيمه کمتر از ميزان هزينه هاش نبايد از خودرو ساز بگيره بلکه حتي شايد بيشتر هم بتونه بگيره.
2. با ورود صنعت بيمه به عنوان شخص سوم به بازي خودروساز و خريدار خودرو، خودرو ساز ديگه نمي تونه خودش ببره و خودش بدوزه.
3. هر خودروسازي کيفيت خودروهاش رو بالابرد حق بيمه کمتري پرداخت مي کنه و اين باعث ارتقاء کيفيت ميشه.
4. مثلا مي تونيد در يوتيوب يا اپارات فيلم هاي مروبط به تست تصادف روملاحظه بفرماييد . بعضي از اين تست ها توسط IIHS ( موسسه بيمه ايمني بزرگراه ها) انجام مي شه و بعد از تست کردن ايمني خودرو ها خروجي اون روي قيمت و موفقيت فروش و هزينه بيمه و … اون خودرو تاثير مي زاره. من اعتقاد دارم بيمه فقط نبايد بعد از حادثه نقش بازي کنه خيلي وقت ها مي تونه جلوي حوادث رو بگيره.
-
در تکمیل پاسخ آقای امیر حسین خدا پناهی
بند پ ماده 1 قانون بیمه اجباری حادثه مشمول قانون رو این طوری تعریف می کنه :
پ ـ حوادث: هرگونه سانحه ناشی از وسایل نقلیه موضوع بند (ث) این ماده و محمولات آنها از قبیل تصادم، تصادف، سقوط، واژگونی، آتشسوزی و یا انفجار یا هر نوع سانحه ناشی از وسایل نقلیه بر اثر حوادث غیرمترقبه.
یعنی این قانون یه جورایی میگه هر حادثه ای که پای وسیله نقلیه وسط باشه حادثه مشمول بیمه هست. پس چون منشاء متصاعد شدن گاز خودرو بوده پس حادثه مشمول این قانون. یعنی تا اینجا خسارت قابل پرداخته.
اما ماده 15 قانون بیمه اجباری می گه:
ماده15ـ در موارد زیر بیمهگر مکلف است بدون هیچ شرط و اخذ تضمین، خسارت زیاندیده را پرداخت کند و پس از آن میتواند به قائممقامی زیاندیده از طریق مراجع قانونی برای بازیافت تمام یا بخشی از وجوه پرداختشده به شخصی که موجب خسارت شده است مراجعه کند:
الف ـ اثبات عمد مسبب در ایجاد حادثه نزد مراجع قضائی
ب ـ رانندگی در حالت مستی یا استعمال مواد مخدر یا روانگردان مؤثر در وقوع حادثه که به تأیید نیروی انتظامی یا پزشکی قانونی یا دادگاه رسیده باشد.
پ ـ در صورتیکه راننده مسبب، فاقد گواهینامه رانندگی باشد یا گواهینامه او متناسب با نوع وسیله نقلیه نباشد.
ت ـ در صورتیکه راننده مسبب، وسیله نقلیه را سرقت کرده یا از مسروقه بودن آن، آگاه باشد.اگر کمی به استثناء بند پ ماده 15 نگاه کنیم به نظر می رسه این بند مربوط به مواردی باشه که حادثه در حین رانندگی اتفاق بیفته. به صورت مسئله که دقت کنیم می بینیم خودرو در حال پارک بوده نه در حال حرکت. ان کسی که ما بهش می گیم راننده می تونه بگه من راننده نبودم فقط پشت فرمون نشسته بودم و راننده رفته بود مثلاً چیزی بخره و برگرده. ادعایی که حداقل برای اکثر ما ها قابل قبوله. به نظر شما باز هم چنین موردی روباید مشمول استثناء دونست؟
-
به نظر من اصلن اهمیتی ندارد و نباید چیزی از خسارت کسر شود چون با توجه به اینکه در زمان صدور بازدید انجام می شود پس این خودرو هر دو آسیبش در زمان اعتبار بیمه نامه ما بوده است. یعنی او مثلا سه ماه پیش ماشینی با در سالم را پیش ما بیمه کرده بعد از یک ماه یک اسیبی دیده ولی برای دریافت خسارت مراجعه نکرده بعد از چهل روز دوباره آن در آسیب دیده. الان ما با ماشینی مواجهیم که در آن آسیب دیده پس بدون توجه به تعداد حادثه ها باید خسارتش را بدهیم. تازه به نظرم به نفع بیمه گر شده چون اگر خسارت اول را می گرفت و می رفت درست می کرد و دوباره خسارت می خورد جمع پرداختی در دو مرحله پرداخت بیشتر می شد.
-
به نظر من باید اول به توضیح کلوز دیه دو در بیمه نامه و پیوستهاش بندازیم. مثلا یکی از شرکتهای بیمه در تعریف این کلوز نوشته چنانچه درصد صدمات تعیین شده برای مصدوم بیش از صددرصد باشد، مبلغ ریالی مازاد صددرصد از محل این کلوز پرداخت خواهد شد. خب وقتی چنین تعریفی از کلوز در بیمه نامه هست محاسبه خسارت تغییر می کنه ما ابتدا باید مبلغ ریالی دیه اول رو حساب کنیم و از بیمه نامه بپردازیم و بعد مبلغ ریالی دیه دوم و مازاد رو حساب کنیم و از از محل کلوز(اگر باشد) بپردازیم.
-
من نظر دیگه ای دارم. با این توضیح که اول متن کلوز دیه دوم باید به دقت بررسی بشه. با فرض اینکه نکته خاصی نداشته باشه من معتقدم این خسارت از نظر نوع دو تاست یکیش دیه اوله که در دل بیمه نامه پوشش داره و دیگری دیه دومه که در کلوز پوشش داره. پس در دیه اول با یک بیمه نامه مضاعف مواجهیم چون هر دو بیمه نامه دیه اول رو پوشش دادن و در دیه دوم بیمه مضاعفی در کار نیست چون فقط یکی از بیمه نامه ها اون کلوز رو داره
پس دیه اول بین دو بیمه گر تقسیم میشه و دیه دوم رو فقط بیمه گری باید بده که کلوز رو پوشش داده.
-
در این صورت میزان خسارت بر اساس دیه چه سالی باید محاسبه شود؟ سال وقوع حادثه که سه سال پیش بوده یا سال طرح دعوی یعنی امسال؟
-
ممکن است گفته شود که این بخش را به عهده بیمه گر انداخته ایم تا مالک 206 متضرر نشود. در حالی که می دانیم اولاً این امکان وجود دارد که راننده پراید پوشش مالی مازاد خریداری نکرده باشد که احتمال کمی نیست و ثانیاً مازاده مالی خریداری شده هم ممکن است جوابگوی خسارت مالک 206 نباشد.
بنابراین پیشنهاد می شود به جای این پیشنهاد، قانون بدین سان تغییر کند که:
1. تبصره 4 ماده 8 به شکل زیر تغییر یابد:
« خودروی نامتعارف در سال 1399 خودروئی است که ارزش آن بیش از پنج میلیارد ریال باشد و برای سالهای آتی با در نظر گرفتن وضعیت اقتصادی کشور قابل بازنگری است».
2. عبارت زیر به انتهای ماده 52 افزوده شود. « و همچنین وزارت اقتصاد موظف است از طریق بیمه مرکزی تا پانزدهم اسفند هر سال میزان ریالی معیار خودروی متعارف موضوع ماده 8 این قانون برای سال آتی را با درنظر گرفتن تورم، میزان افزایش قیمت خودرو، افزایش سطح عمومی قیمت ها و … اعلام نماید».
-
به نظر من این صرفاً یک مُسکن است. آنهم مسکنی که اولا همیشه اثر نمی کند و ثانیا عوارض هم دارد. شاید بتوان نسخه بهتری پیچید. می دانیم که هدف از تحدید (یعنی محدود کردن) مسئولیت راننده مقصر این بود که از یک طرف اشخاص کم بضاعت در سختی نیفتند. مثلا وقتی یک پراید باعث آسیب جزئی به یک لکسوس می شد مقصر باید کل پراید را می فروخت و به عنوان خسارت به مالک لکسوس می پرداخت و هدف دوم قانونگذار این بود که آنجا که زیاندیده (مالک خودروی نامتعارف) از وضعیت مالی خوبی بهرهمند است خودش خسارت خودرویش را جبران کند یا از محل بیمه نامه بدنه خسارت بگیرد. زمانی هم که این قانون تدوین شد معیار تعیین شده برای خودروی متعارف (کمتر از 50% دیه) معیاری بود که با این دو هدف منطبق بود. آن زمان به عنوان مثال یک خودرو سانتافه صفر یک خودروی نامتعارف به حساب می آمد. اما با افزایش نابسامان قیمت خودرو در حال حاضر فقط پراید و چند خودروی دیگر خودروی متعارف بازار هستند.
نسخه پیشنهادی اینجانب این است که معیار تعیین خودروی نامتعارف تغییر کند. تا همیشه آن دو هدف قانونگذار محقق شود. در صورتی که معیار تغییر نکند نتیجه این می شود که مثلا اگر یک پراید با یک پژوه 206 که اکنون دیگر خودروی نامتعارف می باشد تصادف کند با اجرای قانون ثالث و این لایحه هیچ یک از دو هدف قانونگذار محقق نمی شود. نه میزان خسارت انچنان بالاست که نیاز به حمایت از راننده مقصر باشد و نه صاحب 206 از اغنیاست که مشمول محرومیت های این ماده شود.
تنها اتفاقی که می افتد این است که ضریب خسارت مالی ثالث افزایش می یابد. قانونگذار دنبال چه بود؟ دنبال این بود که اولاً افراد بی بضاعت متحمل خسارات سنگین نشوند. خسارت سنگین هم در مثال بالا دیدیم. ایا تصادف پراید با 206 مصداقی از خسارت سنگین می باشد؟ در ثانی آیا مالک 206 که اکنون خودروی نامتعارف است جزء افراد متمول جامعه می باشد و باید خودش از جیب خودش خسارت را پرداخت کند. مطمئناً خیر.
-
پس این موضوع که برای دیه دوم یه تعهد جداگانه در نظر می گیرن چی میشه؟ مثلاً در بیمه نامه می نویسند «دیه دوم تا سقف 200 میلیون تومان پوشش دارد». این یعنی اینکه برای خسارت هایی که برچسب دیه دوم داشته باشه باید از محل این کلوز خسارت رو بپردازیم. مفهوم مخالف این بند اینه که اگر خسارتی برچسب دیه دوم داشته باشد از از جای دیگه قابل پرداخت نیست. نظر شما چیه؟
-
نه دوستان قاعده بیمه مضاعف در آیین نامه شماره 80 و 98 که جایگزین 80 شده فرق می کنه. این موضوع در ماده 16 آیین نامه 98 بدین شکل اومده: (ماده ۱۶- در صورتی که مسئولیت بیمه گذار و یا عوامل اجرایی وی که مسئولیت آنها تحت پوشش این بیمه نامه قرار دارد، همزمان تحت پوشش سایر بیمه گران نیز باشد، بیمه گر موظف است بر مبنای این بیمه نامه تعهدات خود را ایفا نماید و سپس می تواند برای بازیافت سهم سایر بیمه گران به آنها مراجعه نماید.)
این بدین معناست بیمه گذار به هر بیمه گری مراجعه کرد اون بیمه گر موظفه خسارت رو بده و نمی تونه بگه برو سراغ بیمه گر مقدم. اما مورد سوال این بحث این نیست بلکه فرض کنید بیمه گذار اومده سراغ بیمه گر الف یا ب و کل خسارت را گرفته و رفته. حالا این بیمه گری که خسارت رو داده به استناد ماده 16 میخاد بره سراغ اون یکی بیمه گر و سهمش رو ازش بگیره. پس اول باید ببینیم سهم هر بیمه گر چقدره. بیایید اینو بحث کنیم.
-
به نظر منم ضریب خسارت بدنه کاهش پیدا می کنه. این موضوع رو می شه با یه مثال بررسی کرد.
فرض کنیم یه خودرو با بیمه ثالث با تعهد مالی 30.000.000 تومن داریم که با یه خودروی نامتعارف تصادف می کنه و 45.000.000 تومن به اون خسارت می زنه.
قبل از تصویب لایحه:
میزان خسارت واقعی وارد شده: 45 میلیون
میزان خسارت بر اساس خودروی متعارف(فرض) : 20 میلیون
میزان خسارت قابل پرداخت از محل بیمه نامه ثالث : 20 میلیون
میزان خسارت قابل پرداخت از محل بیمه بدنه خودروی نامتعارف 25 میلیون
بعد از تصویب لایحه:
میزان خسارت واقعی وارد شده: 45 میلیون
میزان خسارت بر اساس خودروی متعارف(فرض) : 20 میلیون
میزان خسارت قابل پرداخت از محل بیمه نامه ثالث : 30 میلیون
میزان خسارت قابل پرداخت از محل بیمه بدنه خودروی نامتعارف 15 میلیون
با مقایسه دو حالت بالا می بینیم که میزان خسارت پرداختی از محل بیمه نامه بدنه کاهش پیدا کرد و برعکس میزان خسارت پرداختی از محل بیمه نامه ثالث افزایش یافت.
-
-
سپاس از بابت توضیحات کامل و واضح. 🙏🙏
-
این موضوع هم مطرح شده و منتظر نظر هیات کارشناسی هستیم.
-
سپاس از این همه دقت و تذکر به جای شما. اما پاسخ موارد مطرح شده:
1- دوره در آینده نزدیک در همین سایت بارگذاری خواهد شد و به محض بارگذاری اطلاع رسانی خواهم کرد.
2-اشتباهی در پاسخ من بود و آن اینکه من در زمان پاسخ دادن استثنای نداشتن گواهینامه که در بیمه نامه بدنه هست را با بیمه نامه ثالث اشتباه کردم ولی با این حال استدلال همان است. زیرا کافی است در پاسخ بالا هرجا از کلمه استثنا استفاده شده به حق بازیافت (یعنی اینکه بیمه گر می تونه بازیافت کنه) تعبیر کنیم. عینا بند آخر رو با این تغییر تکرار می کنم ببینید
«اگر کمی به حق بازیافت بند پ ماده 15 نگاه کنیم به نظر می رسه این بند مربوط به مواردی باشه که حادثه در حین رانندگی اتفاق بیفته. به صورت مسئله که دقت کنیم می بینیم خودرو در حال پارک بوده نه در حال حرکت. ان کسی که ما بهش می گیم راننده می تونه بگه من راننده نبودم فقط پشت فرمون نشسته بودم و راننده رفته بود مثلاً چیزی بخره و برگرده. ادعایی که حداقل برای اکثر ما ها قابل قبوله. به نظر شما باز هم چنین موردی روباید مشمول حق بازیافت دونست؟»
و همین باعث شد که در ادامه تمام تلاشم برای توضیح دادن استثناء باشد. پس اگر بخواهیم ادامه بحث رو داشته باشیم باید گفت :
1-این قانون یه جورایی میگه هر حادثه ای که پای وسیله نقلیه وسط باشه حادثه مشمول بیمه هست. پس چون منشاء متصاعد شدن گاز خودرو بوده پس حادثه مشمول این قانون. یعنی تا اینجا خسارت قابل پرداخته.
2- حق بازیافت ناشی از بند پ ماده 15 مربوط به مواردیه که نداشتن گواهی نامه موثر در حادثه باشه نه در چنین حالتی.
اما در خصوص نکته آخر که گفتین «کارشناس رسمی دادگستری مالک (راننده) رو مقصر دونسته» ایا صرف مقصر دانستن راننده به این معنی است که خسارت از وی قابل بازیافت است؟ تقریبا در همه موارد راننده مقصر شناخته می شود. یکبار به خاطر عدم توانایی در کنترل وسیله نقلیه. یکبار به خاطر تخطی از سرعت مجاز. یکبار به خاطر استفاده از خودروی دارای نقص فنی و … پس صرف مقصر شناخته شدن راننده دلیل اثبات این مدعا نیست. نظر شما چیست؟
-
درسته. نگاه خيلي خوبي به قضيه داشتين ولي بياييد از اين زوايه هم به قضيه نگاه کنيم:
1. الزام داشتن گواهي نامه براي اين است که فرد بتواند خودرو را در زمان رانندگي کنترل کند در حالي که در اين مثال حادثه به دليل رانندگي نبوده است. پس اين استثنا از نوع استثنائات غير موثر است. براي شناخت استثنائات موثر و غير موثر مي توانيد به دوره آموزشي اینجانب در انجمن حرفه اي صنعت بيمه تحت عنوان خسارت در بيمه هاي مسئوليت مراجعه کنيد.
2. داشتن گواهی نامه دلیل بر این نیست که کسی تشخیص دهد آیا خودرو دارای نقص فنی است یا نه. مثلا خیلی از ما گواهی داریم ولی آیا قادر به تشخیص این هستیم که خودروی ما دارای نقص فنی است؟ پس باز هم به این می رسیم که این استثنا در این حادثه غیر موثر است.
(توضیح مختصر در خصوص استثنا غیر موثر: شما در فرم پیشنهاد در پاسخ به سوال بیمه گر مبنی بر اینکه آیا خودرو را در پارکینگ شخص نگه می دارید یا در خیابان نوشته اید در پارکینگ شخصی. خودرو شما در اتوبان تصادف می کند و بیمه گر در زمان رسیدگی به خسارت متوجه می شود که شما شبها خودرو خود را در خیابان پارک می کرده اید . چون پارک در خیابان یا پارکینگ شخصی تاثیری در این حادثه شما نداشته بیمه گر نمی تواند به این استثنا استناد کند. اگر چه این مثال خیلی روشن است ولی با همان منطق می توان در خصوص گواهینامه رانندگی هم چنین برداشت کرد)
3. حال که این استثنا غیر موثر در حادثه بوده پس نمی توان به آن استناد کرد. با فرض قبول این استدلال حالا ببینیم با توجه به اینکه کارشناس رسمی دادگستری راننده (مالک) را به دلیل … مقصر در حادثه دانسته قابل بازیافت از وی می باشد یا نه.
شبکه های اجتماعی