• محمدسعید الفتی

    عضو
    9 شهریور 1400 در 4:08 بعد از ظهر

    تاریخ نامة بیمه ایران که نزدیک به دو سال پس از تاسیس بیمه ایران و حدود 4 ماه پس از تصویب قانون بیمه است گویای نکته ای است که شاید بیمه ایران در آن دوران نماینده ای نداشته است یا بسیار کم شمار بوده اند. بنابراین موافقت با چنین روشی می تواند قابل توجیه باشد. اما با توسعه بیمه در ایران و حتی در کشورهای غربی کار فروش شرکت های بیمه از طریق جذب نماینده و کارگزار به نوعی برون سپاری شده و بابت فروش بیمه نامه هم حق الزحمه ای و نه دستمزد و حقوق مستمر به نماینده یا کارگزار پرداخت می شود. علت: تمرکز بر کار بیمه گری و بیمه نویسی (underwriting).

    <b style=”font-family: inherit; font-size: inherit;”> اکنون، صحیح نیست که کارمندان بیمه گر نیز از بابت معرفی کار، کارمزدی دریافت کنند و این خود آثار نامطلوبی در پی خواهد داشت. از طرفی، معمول است که هر تولید کننده ای از جمله تولید کننده محصول بیمه ای جدای از حقوق و دستمزد و مزایای مستمری که به کارکنان خود پرداخت می کنند روش های مختلفی غیر از کارمزد مانند کارانه برای تشویق کارکنان خود و البته به نسبت کارایی که دارند، پرداخت می کنند.