-
با سلام
نظر جناب آقای مبینی خیلی برام جالب بود، رفتم سراغ گوگل و تو این آدرس، مطلب جالبی نوشته بود که براتون کپی می کنم:
موضوع اینطور بیان شده:
آیا تا به حال با این مورد مواجه شده اید که املای صحیح بیمه گزار درست است یا بیمه گذار؟
گزار از ریشه گزاردن است و در لغت به معنی به جا آوردن یا انجام دادن می باشد. گزار بیشتر اسم است و گاهی در کلمات به عنوان پسوند هم استفاده می شود. مشکل وقتی ایجاد می شود که گزار به کلمه بچسبد، در این مواقع گزار به معنای ادا کردن و انجام دادن می باشد.
مثلا:
نماز گزار: به جا آورنده نماز
خدمت گزار: به جا آورنده خدمت
سپاسگزار: به جا آورنده تشکر
وامگزار: پرداخت کننده وام
گذار از ریشه کلمه گذاشتن است و زمانی کاربرد دارد که کاری فیزیکی انجام می گیرد. گذار بیشتر فعل است. و به معنی قرار دادن یا گذاشتن می باشد.
قانون گذار: کسی که قانون را تعیین می کند
بنیان گذار: تاسیس کننده، بنیان کننده
واگذار کردن: تسلیم کردن، به عهده‌ی کسی انداختن
راهای تشخیص گزار و گذار:
هر گاه پسوند به معنای گذاشتن و قرار دادن باشد از “ذ” استفاده می کنیم.
هر گاه پسوند به معنی ادا کردن و به جای آوردن باشد از “ز” استفاده میکنیم.
یا این حال، از لحاظ لغوی و ویرایشی کلمه “بیمه گزار” صحیح می باشد. هرچند، به دلیل اینکه در ماده ۱ قانون بیمه به شرح زیر از لغت “بیمه گذار” استفاده شده است و به تبع آن در بیمه نامه ها از “بیمه گذار” استفاده می‌شود، تا روزی که این اصلاح در قانون صورت پذیرد می بایست از “بیمه گذار” استفاده کرد.
ماده ۱- قانون بیمه : بیمه عقدی است که به موجب آن یک طرف تعهد می کند در ازاء پرداخت وجه یا وجوهی از طرف دیگر در صورت وقوع یا بروز حادثه خسارت وارده بر او را جبران نموده یا وجه معینی بپردازد .
متعهد را بیمه گر طرف تعهد را بیمه گذار وجهی را که بیمه گذار به بیمه گر می پردازد حق بیمه و آنچه را که بیمه می شود موضوع بیمه نامند .پس بالاخره باید مطابق با قانون بیمه بنویسیم بیمه گذار یا به شکل صحیح بنویسیم بیمه‌گزار؟