-
با سلام و احترام و تشکر از مطالب آموزنده شما. در کوتاه مدت دو حوزه اصلی در صنعت بیمه ایران شاید استقبال بیشتری از تحولات دیجیتال و فن اوری های جدید داشته باشد. اول اینترنت اشیاء و دوم فروشندگان مجازی و آنلاین. به نظر من اینترنت اشیاء از آنجا که می تواند کلیه فعالیتهای بیمه گری را تحت الشعاع خود قرار دهد حايز اهمیت ویژه است. اما معضلات اقتصادی کشور فعلا امکان سرمایه گذاری در این بخش را منتفی ساخته است. زیرساخت سخت افزاری و نرم افزاری آن به قدر کافی در کشور وجود ندارد و عدم سرمایه گذاری هزینه تهیه ملزومات را به میزانی بالا می برد که مقرون به صرفه نخواهد بود. فرض بگیرید فقط در بخش بیمه های خودرو شرکتی بخواهد از مزایای اینترنت اشیاء استفاده نماید. در ازای هزینه صرف شده چه منافعی در حوزه ارزیابی ریسک ایجاد می کند؟بنابراین کشور ما تا مدتها از مزایای این تکنولوژی ها محروم خواهد بود. به نظر من تنها می ماند در بخش فروش، که صرفه جویی های ایجاد شده در زمینه عدم پرداخت کارمزد و نظایرآن منابع لازم برای شرکتهای بیمه جهت سرمایه گذاری در این حوزه ها را تامین می نماید.اگر 15 درصد مجموع هزینه های اداری و فروش(اعم از شعبه،نمایندگان و بخشهای ستادی) در نظر بگیریم سالانه حدود10 هزار میلیارد تومان می شود که شاید بتواند تصمیم گیرندگان را مجاب به افزایش فعالیت در این حوزه نماید. اما با چندین هزار پرسنل شعب و ستادی و نمایندگان فعلی چه باید کرد؟