• فرهاد عظیمی

    عضو
    7 دی 1400 در 9:45 بعد از ظهر

    جناب اقای ابراهیم نیای عزیز

    در خصوص تفاوت روش شرکت ها حق با شماست. من امروز در ایستاگرام ویدئویی را دیدم که بانویی همین موضوع را توضیح می داد و یکی از نکاتی را که بسیار برجسته کرده بود همین بود که تخفیف عدم خسارت شما از بین نمی رود. اما نکته این است که منطق حکم می کند تخفیف عدم خسارت از بین برود چون فرض بر این است که در زمان محاسبه حق بیمه چنین فرض شده که از کسانی که خسارت دارند پول بیشتر بگیرند و از کسانی که خسارت ندارند پول کمتری بگیرند تا

    • هم مکانیزم تشویق و تنبیه رعایت شود و
    • هم توازن حق بیمه برقرار باشد.

    <div>اما شرکت های به دلایل مختلف آنرا رعایت نمی کنند.</div><div>

    در خصوص بند دوم مطلب شما باید بگویم به این کار در ادبیات حقوق و قانونگذاری می گویند «تحدید مسئولیت» یعنی محدود کردن مسئولیت و کشورهایی که سیستم قانونگذاری آنها به «جمع گرایی» گرایش دارد و عقیده دارند که اگر شرایط ایجاب کند منافع اقلیت می تواند به دلیل منافع اکثریت ناچاراً نادیده گرفته شود، از این مکانیزم استفاده می کنند. البته کشورهای «فردگرا» نیز از این دست قوانین دارند. مثلا بازرس کالا را تصور کنید. از کالایی بازرسی می کند و تاییدیه سلامت می دهد ولی وقتی کالا در کشور مقصد تخلیه می شود معلوم می شود که منطبق با آنچه در قرارداد خرید بود نیست. قاعدتا باید علیه بازرس کالا شکایت کرد و خسارت گرفت ولی می دانیم که حداکثر مسئولیت بازرس ده برابر دستمزدش می باشد. این هم یک نمونه بین المللی از «تحدید مسئولیت». موارد دیگری هم داریم مثلا میزان مسئولیت متصدی حمل و نقل بین المللی لزوما به اندازه خسارت واقعی نیست و 8.33SDR به ازای هر کیلوگرم کالا می باشد. بنابراین چنین شیوه قانونگذاری مرسوم است و ایرادی بر آن وارد نیست.

    در خصوص منطقی بودن حذف تخفیف عدم خسارت هم که قبلا بحث کردیم.

    اگر از زاویه دیگر به قضیه نگاه کنید شاید این چنین قوانینی چندان هم غیرمنصافه به نظر نرسد. مالک پراید مدل 84 را تصور کنید که مستاجر است و با مسافرکشی گذران زندگی می کند و به علت بی احتیاطی نه عمد و تقصیر سنگین به تیانای شما خسارت زده. اگر در پناه چنین قانونی نباشد، «بار دگر روزگار تلختر از زهر» برایش خواهد شد. ضمن اینکه در حمایت این قانون بودن لزوما به او این جسارت را نمی دهد که بی احتیاطی پیشه کند. او دغدغه نان شبش را دارد و خوب می داند حتی یک ساعت معطلی یعنی گرسنگی بیشتر کودکانش

    </div>