[بهروز جوزی نجف آبادی]

این موضوع از جهات مختلف قابل بررسی است:

1- اینکه بتوان نقش کارفرما در ابتلای کارکنان و خانواده انها از لحاظ جنبه عمومی اثبات نمود و برای ایشان مسئولیت کیفری قایل شد به نظر من قابل تصور است. مثلا در همین ایران خودمان شبکه های بهداشت مناطق از جانب ستاد ملی کرونا این اختیار را دارند که درخواست پلمپ واحدهای اقتصادی به دلیل عدم رعایت پروتکل ها را داشته باشند. پس اگر اثبات شود کارفرما رعایت های لازم را نداشته می توان او را محکوم نمود. البته نه در ارتباط با فرد یا کارگر خاص. در واقع صرفا به عنوان یک مسئولیت عمومی که می بایست انجام می داده ولی از آن خودداری شده است. در واقع یک جرم عمومی برای ان در نظر گرفته می شود.

2-قابل بیمه شدن آن بستگی به contex اجتماعی صدور بیمه نامه های مسئولیت دارد. در جاییکه عمده مسئولیت ها در چارچوب نظریه تقصر و قاعده لاضرر است، نه قابل رسیدگی قانونی است و نه قابل بیمه شدن است. چرا که اثبات آن به راحتی میسر نیست. در سازمانهای شما احتمالا کم یا زیاد گرفتار این بیماری شده اند. چگونه می توانند ثابت کنند به دلیل قصور کارفرما بوده است؟ و اگر نمی توانند ثابت کنند نه شکایتی نتیجه خواهد داد ونه بیمه ای مورد نیاز.

3-در چارچوب سایر نظریات از جمله خطر و تضمین حق به نظر می رسد قابل بررسی بیشتری باشد. یعنی به دلیل شرایط کار، کارگر ناگزیر به حضور در محل کار است و این حضور خطر ابتلا را بالا می برد.مثلا شما برای حضور در محل کار از مترو وسایل نقلیه عمومی استفاده می کنید و اگر در محیط کار رعایت دستورالعمل ها نشود، حتما احتمال بیماری شما زیاد است.پس اگر ضروریات قرارداد کارگر و کارفرما نبود چنین خطری نیز از احتمال پایینی برخوردار بود.

4-یکی از وکلا در اوایل شیوع مطرح می نمود که عدم پوشش بیمه ها در زمینه کرونا می تواند در چارچوب بحث “فورس ماژور” قابل بررسی باشد.سه ویژگی اصلی فورس کاژور یعنی خارجی بودن، غیر قابل مقاومت بودن و قابل پیش بینی نبودن مشخص نیست تا چه میزان در این مورد صدق نماید.

[دکتر محسن فتحی / مشاور در امور مدیریت ریسک بیمه و بانک]

جناب آقای عظیمی

باسلام و احترام و تشکر بابت طرح موضوع جالب و جدید، مستحضر می باشید ویروس کرونا که منجر به بیماری با ابعاد مختلف شده است، پاندمی می باشد و برابر تعریف سازمان بهداشت جهانی : پاندمی همه گیری جهانی یک بیماری، گسترش موارد ابتلا بصورت غیرقابل پیش بینی در بخشی از قاره یا کل جهان را شامل می شود، دقیقا همانند ویروس کرونا.

لذا بر اساس موضوع مطروحه و با توجه به مفاد قانون مجازات اسلامی و سایر قوانین و مقررات ، مطالبه خسارت مستلزم وجود رابطه علیت میان رفتار شخص و زیاندیده خواهد بود، بنابراین از نظر بنده،علت فاعلی از فعالیت در محل کار نیست و موضوع فراگیری و گسترش، مطابق با تعریف ارائه شده در مفهوم پاندمی، منجر می شود مسئولیت کارفرما به راحتی قابل احراز نباشد.

• این پاسخ 3 سال، 9 ماه پیش توسط  دکتر محسن فتحی / مشاور در امور مدیریت ریسک بیمه و بانک ویرایش شد.

[محمدتقی آرام فر]

سلام

دوستان به نکات مهم و خوبی اشاره کردن. به یاد دارم خانواده یک شخصی که به دلیل استفاده از سیگار مارلبارو فوت کرده بود ، از این شرکت شکایت کردن و علاوه بر غرامت فوت ، آثار روانی و مالی نبود اون شخص رو از شرکت سازنده سیگار دریافت کردن . از این قبیل مسایل در جراید حتما مطالعه فرمودین . آقای دکتر فتحی هم درست به مساله همه گیری اشاره کردن . اینگونه مسایل در کشور همانند قانون کپی رایت و … قابلیت پیگیری به دلایل مختلفی رو نداره . ولی نظر شما دوستان رو در خصوص مطلبی که معاون فنی یکی از شرکت های بیمه ای برای من مطرح کرد جلب می‌کنم .

« مسئولیت مفروض»

به نظر شما این مسله مربوط به این بحث میشه ؟ در این صورت آیا قانون گذار به نفع بیمه گذار رای میده ؟

بحث جالبیه .

مثل همیشه از دقت نظر آقای عظیمی و سایر دوستان سپاس

[فرهاد عظیمی]

ممنون از هر سه بزرگوار بابت مشارکتشون. من پیگیر روند این پرونده خواهم بود و تلاش می کنم نتیجه رو اینجا اعلام کنم. اما در خصوص اون سه موضوعی که قرار بود بحث کنیم:

1- با فرض اینکه در چنین دعوایی کارفرما محکوم بشود، به نظر من نیازی به اقدامی از سوی بیمه گران مسئولیت در ایران برای پیش بینی چنین مواردی در بیمه نامه نیست. برای اینکه بیمه نامه های مسئولیت در ایران حوادث رو پوشش می دن نه بیماری ها رو. کرونا هم در دسته بیماری هاست و از موضوع بیمه نامه خارجه. حتی در رسته بیماریهای شغلی (بعضی هاش بهش می گن بیماریهای حرفه ای) هم نیست.

2- اون بیمه نامه ای که در این گفتمان مطرح شده یعنی بیمه نامه «جبران غرامت کارکنان» یا workers compensation ماهیتش با بیمه نامه مسئولیت کارفرما در قبال کارکنان فرق داره. در واقع می شه گفت در خصوص بیمه ای که کارفرما برای آسیب وارد به کارکنان باید بخره، کشور های مختلف به دو دسته تقسیم می شن گروه اول از بیمه نامه مسئولیت کارفرما در قبال کارکنان (employers liability) استفاده می کنن. گروه دوم از بیمه نامه workers compensation اولی فقط خسارت های ناشی از حوادث رو پوشش می ده و دومی علاوه بر اینها، بیماریها و مستمری و … رو هم پوشش می ده. در واقع دومی ترکیب بیمه مسئولیت و تامین اجتماعیه.

3- در خصوص اینکه آیا با فرض اینکه در داستان گفتمان ما کارفرما محکوم بشه و بیمه مسئولیتش کلوز اشخاص ثالث رو داشته باشه، به نظر من همسر کارگر نمی تونه از محل کلوز اشخاص ثالث مطالبه خسارت بکنه چون اول اینکه کلوز اشخاص ثالث ما این شرط رو داره که حادثه باید در داخل کارگاه اتفاق افتاده باشه (منظور مبتلا شدن خانم هست) دوم اینکه این یک نوع خسارت غیر مستقیم هست و خسارت غیر مستقیم تحت پوشش نیست.

[بهروز جوزی نجف آبادی]

جناب آقای عظیمی

با سلام

البته استحضار داریددر بند1 ماده18 شرایط عمومی بیمه نامه های مسئولیت کارفرما به نظر می رسد بیماری های شغلی استثناء شده ولی در ادامه چنانچه مسئولیت بیمه گذار بر اساس رای مرجع قانونی ذیصلاح احراز شود قابل رسیدگی خواهد بود.

[دکتر محسن فتحی / مشاور در امور مدیریت ریسک بیمه و بانک]

جناب آقای عظیمی

باسلام

ضمن تشکر ، چنانچه بیماری ایجاد شده در نتیجه فعالیت در محیط کارگاه ایجاد شده باشد و کارفرما مسئول شناخته شود ، تکلیف چیست؟ مستحضر می باشید عوامل بیولوژیکی محیط کار همانند ویروس ها ، باکتری ها و… می تواند ناشی از قصور یا تقصیر کارفرما باشد و در صورت ارائه نظر شورای پزشکی و تایید مراجع قضایی ، کارفرما علاوه بر محکومیت به پرداخت جرایم مربوط ، به عنوان مسبب بروز این بیماری شناخته شده و متعاقبا بر اساس بند اشاره شده توسط جناب آقای جوزی مراتب موضوع قابل پیگیری باشد.

سپاسگزارم

[فرهاد عظیمی]

جناب اقای جوزی @Jozi

جناب اقای فتحی @mohsenfathi

با سلام

مستحضر هستید که کرونا بیماری شغلی به حساب نمی اید. بیماری های شغلی که برخی به غلط آنرا بیماری های حرفه ای می نامند بیماری است که به علت عوامل بیماری زای شغل به مرور و با استمرار فعالیت و تماس با عامل بیماری زا بروز پیدا می کند. مانند:

• سنگین شدن گوش به علت کار طولانی مدت در کارگاه پر سرو صدا.
• کم بینا شدن چشم به علت کار مدام با دستگاه جوش.
• مشکلات تنفسی به علت کار مداوم در محیط پر گرد و خاک و مانند اینها.

به همین دلیل بیماری کرونا اصلن بیماری شغلی نیست. از همه اینها مهمتر یکی از ویژگی های بماری های شغلی قابل اندازی گیری و قابل کنترل بودنشه دقیقا همون چیزی که کرونا نداره. هر چند با توضیحات قبلی چندان نیازی به کمک گرفتن از این ویژگی نداریم.

[محمدسعید الفتی]

در مورد مسؤول واقع شدن کارفرما در صورت فوت کارگر در
اثر کرونا، دو دیدگاه میان حقوق دانان مطرح است. گروهی کارفرما را بری از مسؤولیت
می دانند و گروه دیگر به استناد موادی از قانون کار در صورت عدم رعایت مقررات
بهداشتی کارفرما را مسؤول می دانند. اما وجه اشتراک این دو دیدگاه به رسمیت شناختن رای دادگاه است. بنابراین به
طور حتم نمی توان در این خصوص کارفرما مسؤول خواهد یا نخواهد بود و بستگی به نظر
بازرس اداره کار و قاضی دارد بدین لحاظ که آیا کارفرما مقررات و دستورالعمل های بهداشتی به
درستی به اجرا گذاشته است یا نه؛ و کارگر هم آن مقررات و دستورالعمل ها را رعایت
کرده است. با پیچیدگی هایی که در احراز مسؤولیت کارفرما وجود دارد، دور از انتظار
نیست که در مواردی کارفرما مسؤول شناخته شود و بیمه گر چاره ای جز پرداخت خسارت نداشته
باشد.

[بهروز جوزی نجف آبادی]

جناب آقای عظیمی

با سلام

در بند1 توضیحات فرمودید بیمه نامه مسئولیت حوادث را پوشش می دهد نه بیماری. استناد به بند1 ماده18 به این دلیل بود که اگر کارفرما به دلیل ابتلا به بیماری شغلی محکوم شود بیمه گر متعهد است و مد نظر اینجانب فقط بیماری کرونا نبود. در سایر کشور جدول بیماری های شغلی وجود دارد که هر چند سال یکبار بازنگری می شود و بیماری های جدید به ان اضافه می شود. در ایران نیز تامین اجتماعی صرفا متعهد به پرداخت غرامت های ناشی از حوادث کار بود ولی چند سال پیش جدول بیماری های شغلی خود را تنظیم نمود.در واقع تامین اجتماعی به نوعی در این زمینه خود را مسئول می بیند و قاعدتا برای کارفرمایان نیز تبعاتی خواهد داشت. عرض من اینست که تعریف شما یکی از تعاریف بیماری های شغلی است. گستره آتی بیماری های شغلی مشخص نیست.