بیمه گذار یا بیمه گزار؟

[مدیریت شاب]

به نظر شما از ديدگاه دستور زبان پارسي کداميک درست است، بيمه گذار يا بيمه گزار، و چرا؟

[پوریا مبینی]

در قراردادهای بیمه‌ای، بیمه‌گزار شخصی است که قرارداد بیمه را منعقد و پرداخت حق بیمه را تعهد می‌کند به عبارت دیگر، شخصی است که تقاضای بیمه یا پیشنهاد بیمه را امضا و به بیمه‌گر، نماینده یا کارگزار بیمه تسلیم می‌کند و پرداخت حق بیمه مربوطه را به عهده می‌گیرد.

اصطلاح «بیمه‌گزار» در قانون ۳۶ ماده‌ای بیمه، مصوب ۱۳۱۶ مجلس، به تعداد ۲۱ بار به‌طور مکرر آورده شده و حاکی از اهمیت این شخص در قراردادهای بیمه است. بنابراین در نگارش قراردادها، فرم‌ها و نامه‌ها و سایر اسناد چاپی لازم است به درستی نوشته شود.

لفظ «گزاردن» به معنی بجا آوردن، عمل کردن و شرح دادن است از قبیل سپاسگزار، کارگزار، خدمتگزار و… اما لفظ «گذاشتن» به معنی قراردادن چیزی در جایی است. در دوران پهلوی و ساسانی هم، برای این دو کلمه، دو معنی جداگانه وجود داشته و «بیمه‌گزار» شخصی است که عملی را انجام می‌دهد که آن، عقد قرارداد بیمه با بیمه‌گر است.

بنابراین، در نگارش، این اصطلاح باید با حرف «ز» نوشته شود و بیمه‌گزار بیمه را در جایی نمی‌گذارد که با حرف «ذ» نوشته شود. باید دانست که وظیفه بیمه‌گزار تنها امضای قرارداد بیمه و پرداخت حق بیمه نیست، بلکه وظایف و تعهدات بیمه‌گزار تا پایان قرارداد بیمه‌ای همواره وجود داشته و دارد.

پس درست بنویسیم: “بیمه‌گزار”

[بهزاد توژان]

با سلام

نظر جناب آقای مبینی خیلی برام جالب بود، رفتم سراغ گوگل و تو این آدرس، مطلب جالبی نوشته بود که براتون کپی می کنم:

موضوع اینطور بیان شده:

آیا تا به حال با این مورد مواجه شده اید که املای صحیح بیمه گزار درست است یا بیمه گذار؟

گزار از ریشه گزاردن است و در لغت به معنی به جا آوردن یا انجام دادن می باشد. گزار بیشتر اسم است و گاهی در کلمات به عنوان پسوند هم استفاده می شود. مشکل وقتی ایجاد می شود که گزار به کلمه بچسبد، در این مواقع گزار به معنای ادا کردن و انجام دادن می باشد.

مثلا:

نماز گزار: به جا آورنده نماز

خدمت گزار: به جا آورنده خدمت

سپاسگزار: به جا آورنده تشکر

وامگزار: پرداخت کننده وام

گذار از ریشه کلمه گذاشتن است و زمانی کاربرد دارد که کاری فیزیکی انجام می گیرد. گذار بیشتر فعل است. و به معنی قرار دادن یا گذاشتن می باشد.

قانون گذار: کسی که قانون را تعیین می کند

بنیان گذار: تاسیس کننده، بنیان کننده

واگذار کردن: تسلیم کردن، به عهده‌ی کسی انداختن

راهای تشخیص گزار و گذار:

هر گاه پسوند به معنای گذاشتن و قرار دادن باشد از “ذ” استفاده می کنیم.

هر گاه پسوند به معنی ادا کردن و به جای آوردن باشد از “ز” استفاده میکنیم.

یا این حال، از لحاظ لغوی و ویرایشی کلمه “بیمه گزار” صحیح می باشد. هرچند، به دلیل اینکه در ماده ۱ قانون بیمه به شرح زیر از لغت “بیمه گذار” استفاده شده است و به تبع آن در بیمه نامه ها از “بیمه گذار” استفاده می‌شود، تا روزی که این اصلاح در قانون صورت پذیرد می بایست از “بیمه گذار” استفاده کرد.

ماده ۱- قانون بیمه : بیمه عقدی است که به موجب آن یک طرف تعهد می کند در ازاء پرداخت وجه یا وجوهی از طرف دیگر در صورت وقوع یا بروز حادثه خسارت وارده بر او را جبران نموده یا وجه معینی بپردازد .
متعهد را بیمه گر طرف تعهد را بیمه گذار وجهی را که بیمه گذار به بیمه گر می پردازد حق بیمه و آنچه را که بیمه می شود موضوع بیمه نامند .

پس بالاخره باید مطابق با قانون بیمه بنویسیم بیمه گذار یا به شکل صحیح بنویسیم بیمه‌گزار؟