-
الف: تقسيم خطر بين بيمه‌هاي متعدد
ممكن است بيمه‌هاي متعدد، همگي در پوشش شيء بيمه‌شده به‌طور يكسان مؤثر شناخته شوند. اين وضع در دو حالت پيش مي‌آيد:
* یا قراردادهاي بيمه در يك زمان منعقد شده باشند.
* یا اينكه هر قرارداد متعاقب ديگري امضاء شود و اين امر با موافقت همه بيمه‌گران صورت گيرد.
در دو فرض بالا قراردادهايي كه منعقد شده‌اند همگي معتبرند، اما در صورت وقوع خطر، خسارت بايد به نحوي بين بيمه‌گران سرشكن شود كه مجموع مبالغي كه پرداخت مي‌شود از ارزش واقعي شيء بيمه‌شده تجاوز نكند.
دليل اينكه در دو مورد ياد شده، بيمه‌هاي متعدد معتبرند اين است كه در مورد نخست چون بيمه‌نامه‌ها در يك زمان صادر مي‌شوند، قاعدتاً بيمه‌گذار از ساير بيمه‌ها جز بيمه‌اي كه شخصاً در خواست مي‌كند بي اطلاع است و از اين رو در انعقاد قراردادهاي متعدد بيمه سوء نيت و قصد سوء بهره‌برداري وجود ندارد.
همچنين در مورد دوم با توجه به اينكه بيمه‌گذار در هنگام در خواست بيمه از هر بيمه‌گر وجود قرارداد قبلي را به او اعلام مي‌كند معلوم مي‌شود كه نظر ندارد از بيمه‌هاي متعدد سوء استفاده كند و در صورت تحقق خطر اضافه بر ارزش شيء بيمه‌شده مبلغي دريافت دارد.