پاسخ به: جبران همگانی خسارت بدنی سوانح خودرو و رهایی از بختک بیمه اجباری شخص ثالث

[بهروز جوزی نجف آبادی]

با سلام و احترام

به نظر می رسد صورت مساله اصلی در خصوص خسارتهای خودرو اعم از مالی و جانی، چرایی بالا بودن آمار ان در کشور باشد. در سالهای گذشته به طور میانگین،16هزار فوتی و حدود250 تا300 هزار جرح و نقص عضو در سال فقط بخش جانی خسارت تصادت خودروست. در واقع سیستم قانونگذاری در کشور ما به گونه ای عمل نموده که حال که نمی توان آمار تصادفات را کاهش داد، حداقل سازوکار جبران خسارت بهبود بخشید. شبیه داستانی که در بالادست رودخانه عده ای در حال انداختن مردم به داخل رودخانه بودند و در پایین دست عده ای دیگر در حال تجهیز تیم های نجات بودند.

وقتی به مساله اصلی پرداخته نمی شود به نظر من هر راه حلی فاقد کارآیی و اثربخشی مطلوب خواهد بود. اما در ارتباط با پیشنهاد استاد محترم، آیا همبستگی و رابطه معنا داری بین آمار بالای تصادفات و بالا بودن مصرف سوخت وجود دارد؟ اگر این رابطه به لحاظ علمی قابل تایید باشد، این پیشنهاد می تواند راه حل موقت برای موضوع باشد.

به نظر من از زمانی که طبق قانون، شرکتهای بیمه موظف شدند خسارت های جانی در بخش خودرو و مسئولیت را معادل دیه پرداخت نمایند، بهترین گزینه واگذاری پرداخت خسارت به نهادی خارج از شرکتهای بیمه مشابه پیشنهاد استاد عزیز بود و قطعا عده ای در صنعت بیمه از ابتدا این گزینه را مد نظر داشته اند. شاید دلیل عدم استقبال از آن مشخص نماید در صنعت بیمه در حال حاضر اولویت با نقدینگی است یا سودآوری. ممکن است اجرای این طرح افزایش سود شرکتها را به دنبال داشته باشد. عمده ذخایر حق بیمه و خسارت مربوط به این رشته است. اما بین40 تا50 درصد منابع ورودی شرکتهای بیمه از این رشته تامین می شود و طبیعی است که شرکتها بخواهند این نقدینگی و نحوه ورود و خروج انرا کنترل نمایند. کافی است توجه داشته باشیم اگر شرکتی با فاصله زمانی حداقل دو ماهه خسارت های جرحی را پرداخت نماید چقدر در حفظ نقدینگی شرکت و نهایتا سود پایان سال تاثیر دارد.لذا راهکار اصلی مشابه سایر مسائل و مشکلات کشور توسعه کار علمی به منظور یافتن دلایل بالا بودن آمار تصادفات و در ادامه استفاده از تکنولوژی های جدید به منظور کنترل و راهبری متمرکز وسایل نقلیه موتوری می باشد.