پاسخ به: ارتباط کرونا به مسئولیت کارفرما در قبال کارکنان

[بهروز جوزی نجف آبادی]

این موضوع از جهات مختلف قابل بررسی است:

1- اینکه بتوان نقش کارفرما در ابتلای کارکنان و خانواده انها از لحاظ جنبه عمومی اثبات نمود و برای ایشان مسئولیت کیفری قایل شد به نظر من قابل تصور است. مثلا در همین ایران خودمان شبکه های بهداشت مناطق از جانب ستاد ملی کرونا این اختیار را دارند که درخواست پلمپ واحدهای اقتصادی به دلیل عدم رعایت پروتکل ها را داشته باشند. پس اگر اثبات شود کارفرما رعایت های لازم را نداشته می توان او را محکوم نمود. البته نه در ارتباط با فرد یا کارگر خاص. در واقع صرفا به عنوان یک مسئولیت عمومی که می بایست انجام می داده ولی از آن خودداری شده است. در واقع یک جرم عمومی برای ان در نظر گرفته می شود.

2-قابل بیمه شدن آن بستگی به contex اجتماعی صدور بیمه نامه های مسئولیت دارد. در جاییکه عمده مسئولیت ها در چارچوب نظریه تقصر و قاعده لاضرر است، نه قابل رسیدگی قانونی است و نه قابل بیمه شدن است. چرا که اثبات آن به راحتی میسر نیست. در سازمانهای شما احتمالا کم یا زیاد گرفتار این بیماری شده اند. چگونه می توانند ثابت کنند به دلیل قصور کارفرما بوده است؟ و اگر نمی توانند ثابت کنند نه شکایتی نتیجه خواهد داد ونه بیمه ای مورد نیاز.

3-در چارچوب سایر نظریات از جمله خطر و تضمین حق به نظر می رسد قابل بررسی بیشتری باشد. یعنی به دلیل شرایط کار، کارگر ناگزیر به حضور در محل کار است و این حضور خطر ابتلا را بالا می برد.مثلا شما برای حضور در محل کار از مترو وسایل نقلیه عمومی استفاده می کنید و اگر در محیط کار رعایت دستورالعمل ها نشود، حتما احتمال بیماری شما زیاد است.پس اگر ضروریات قرارداد کارگر و کارفرما نبود چنین خطری نیز از احتمال پایینی برخوردار بود.

4-یکی از وکلا در اوایل شیوع مطرح می نمود که عدم پوشش بیمه ها در زمینه کرونا می تواند در چارچوب بحث “فورس ماژور” قابل بررسی باشد.سه ویژگی اصلی فورس کاژور یعنی خارجی بودن، غیر قابل مقاومت بودن و قابل پیش بینی نبودن مشخص نیست تا چه میزان در این مورد صدق نماید.