• حسین استادرحیمی

    عضو
    29 دی 1399 در 4:57 بعد از ظهر

    با سلام و عرض ادب خدمت همه همکاران گرامی

    از نظر بنده رسیدن به این پاسخ نیازمند نگاه دقیق به نوع مسئولیت کارفرما است به عبارت دیگر همه ما قبول داریم که کارفرمایی که اقدام به بکارگیری یک نیروی خارجی فاقد مجوز لازم نموده خود را دچار یک نوع مسئولیت مدنی نموده است . و این دقیقا نقطه اشتراک بیمه گری با مسئولیت های افراد در سطح جامعه است .حال فرض کنید انجام این فعل موجب مسئولیت کیفری برای بیمه گذار می گردید !!!! دقیقا این تفاوت در سطح مسئولیت بیمه گذار بخوبی نشان می دهد که راه برای پرداخت خسارت بیمه گذار بسته نیست .

    همچنین تفاوت صریح و آشکار در تعریف های صورت گرفته در هردو ائین نامه بخوبی نشان می دهد که قانون گزار قصد نداشته خسارت های وارده به اتباع خارجی غیر قابل پرداخت قلمداد گردد .

    نکته دیگر در ماده 120 قانون کار آمده است ” اتباع بیگانه نمی‌توانند در ایران مشغول به کار شوند مگر آن که اولاً دارای روادید ورود با حق کار مشخص بوده و ثانیاً مطابق قوانین و‌ آیین‌نامه‌های مربوطه، پروانه کار دریافت دارند” قید عبارت نمی توانند در صورت بکارگیری نمی تواند دلیل کافی برای عدم پرداخت خسارت وارده باشد . و دلایل کافی جهت رد خسارت برای بیمه گر وجود ندارد .

    شاید تمامی موارد اعلام شده فرصت خوبی باشد که ارائه این پوشش با دریافت حق بیمه اضافی به بیمه گذرا ارئه شود.