-
در خصوص اینکه دوستان فرمودن « با این حال در بند ۴از ماده ۲آیین نامه ۹۸ شورای عالی بیمه کارکنان را افرادی تعریف نموده که طبق قانون کار یا سایر قوانین ومقررات کشور به عنوان کارگر یا کارمند بیمه گزار فعالیت مینمایند را تعریف نموده است ومطابق با مواد۱۲۰تا۱۲۳قانون کار۱۳۶۹ در بکارگیری اتباع خارجه حاکم بوده و …» می دونیم که هر علمی یه سری ابزار برای حل مشکلاتش داره. مهمترین ابزار علم حقوق هم اصول و قواعد و چند تا فنه حقوقیه. یعنی هرجا گیر می کنن به این اصول و قواعد یا فنون مراجعه می کنن. بعضی از این اصول و قواعد به شرح زیر هستند:
اصل برائت: اگر دلیلی برای گناه کاری کسی نداری پس بی گناهه.
قاعده ید: اگر چیزی دست کسیه مال اونه مگر اینکه خلافش ثابت بشه.
یکی از این ابزارها نمی دونم اصل قاعدس یا یه فنه بهش می گن «مقام بیان» قبلا هم در یک پست دیگر بهش اشاره کردم. داستان از چه قراره؟! خلاصه بگم اینه که یه شرایطی پیش میاد به قانونگذار می گه مگه تو اونجا نگفتی فلان و بهمان. قانونگذار می گه گفتم ولی اونجا من میخاستم راجع به چیز دیگه تاکید کنم منظورم اصلن پرداخت به این فلان و بهمانی که تو می گی نبود. مثلا قانونگذار در یک بخش می گه: شرایط شرکت در اردو: 1- داشتن رضایت از ولی دانش آموز. 2- پرداخت هزینه ایاب و ذهاب. حالا فرض کنید یه خانمی اومده و میخاد در اردو شرکت کنه. راش نمی دن می گه چرا می گن این اردو برای اقایانه. می گه مگه شما نبودن شرایطش 1- داشتن رضایت از ولی دانش آموز. 2- پرداخت هزینه ایاب و ذهاب هستو من هر دو رو دارم. قانونگزار می گه من در اونجا در مقام بیان مدارک لازم برای شرکت در اردو بودم نه چیز دیگر. حالا بریم سراغ بحث خودمون
شورای عالی بیمه وقتی در بند ۴از ماده ۲ آیین نامه ۹۸ کارکنان را افرادی تعریف نموده که طبق قانون کار یا سایر قوانین ومقررات کشور به عنوان کارگر یا کارمند بیمه گزار فعالیت می نمایند تعریف می کنه هدفش دو چیز بود:
1. میخواست اشتباه آیین نامه هشتاد رو که کارگر رو به صراحت تعریف کرده بود تکرار نکنه. و بگه من کاری ندارم کارگر کیه. هی کی که قاونین ایران بهش می گن کارگر کارگره. (اگر تمایل به مطالعه در این خصوص دارین من یه مقاله در همین شاب منتشر کردم به نام نقد و بررسی آیین نامه شماره 80 می تونین به بخش بلاگ یا مقالات مراجعه کنین)
2. در اینجا در مقام بیان تفاوت بین کارگر با پیمانکار، مهندس ناظر و سایر عوامل اجرائی بود نه چیز دیگر. در واقع دنبال اینه که فردا مهندس ناظر آسیب دید به عنوان کارکنان دنبال خسارت از محل این بیمه نامه نباشی.
ضمناً مواد 120 تا 123 قانون کار هم نمی گه اتباع خارجی غیر مجاز کارگر نیستند. بلکه می گه بکارگیری اونها ممنوعه.
بنابراین من معتقدم کارگر چه ایرانی باشه چه خارجی مجاز باشه چه خارجی غیر مجاز کارگره و در تعریف می گنجه و چون استثنا نشده باید خسارت رو پرداخت کرد. مگر اینکه در شرایط خصوص بیمه نامه به صراحت نوشته شده باشه که خسارت این موارد رو نمی دیم.
حتی کار یکی از شرکت های بیمه هم که در شرایط خصوص بیمه نامه داره می نویسه این موارد تحت پوششن اشتباهه. مگه استثناء بوده که داری می نویسه تحت پوششه؟ اگر از این جملات باب بشه فردا بیمه گزاران میخان در بیمه نامه شون بنویسم خسارت وارد به کارکنان با جنسیت زن نیز تحت پوشش است. بلند قد هم مو قرمز هم و … .
اینم لینک اون مقاله ای که گفتم.
