-
با سلام
همانطور که دوستان بیان کرده‌اند، اختلاف این دو ماده در نوع ارزیابی خسارت و تفکیک آن به کلی یا جزئی بودن خسارت و میزان کسر فرانشیز و استهلاک آنها می باشد.
در محاسبه مبلغ خسارت قابل پرداخت:
1. از خسارت‌هایی که با استفاده از مفاد ماده 19 قانون بیمه تعیین شده است، استهلاک لوازم کسر نمی‌گردد، چون در تعیین ارزش خودرو قبل و بعد از حادثه، مدل خودرو تاثیرگذار بوده است. این نکته در خسارت‌هایی که با استفاده از مفاد ماده 19 شرایط عمومی، تشخیص می‌دهیم که خسارت کلی می‌باشد هم صدق می‌کند.
2. میزان فرانشیز در خسارت کلی ماده 19 شرایط عمومی 10% بوده و در ماده 19 قانون بیمه، فرانشیز عادی و مطابق با تعداد دفعات استفاده از بیمه نامه.
3. می‌توان در ارزیابی و تعیین میزان خسارت وارده به خودرو، این دو ماده را با هم به کار برد.
به عنوان مثال خودرویی با ارزش 1.000.000.000 ريال که 10 سال از زمان تولید آن می‌گذرد خسارت دیده است.
1. فرض کنید با استفاده از ماده 19 شرایط عمومی بیمه‌نامه‌های بدنه ارزیابی و خسارت آن جزئی بوده و مقدار آن مبلغ 500.000.000 ريال تعیین شده است.
2. در صورتیکه با استفاده از ماده 19 قانون بیمه ارزیابی شده باشد، فرض کنید پس از تعیین ارزش لاشه، همان مبلغ 500.000.000 ريال تعیین گردد.
در هر دو حالت، فرانشیز عادی بیمه‌نامه کسر خواهد شد، ولی در حالت 1 باید استهلاک کسر شود در حالیکه در حالت 2 ، استهلاک در زمان تعیین خسارت لحاظ شده است.
ارزیابانی که در تعیین میزان خسارت وارده به خودرو، نسبت به مفاد هر دو ماده یاد شده تسلط کامل داشته و مطابق با آن عمل نمایند، ارزیابی دقیق تری خواهند داشت.
مثلا فرض کنید خودرویی با مدل 2022 به ارزش 20.000.000.000 ريال که حدود 30% آسیب دیده، در ارزیابی به روش اعمال ماده 19 شرایط عمومی، میزان خسارت وارده به آن مبلغ 10.000.000.000 ريال تعیین شده، در حالیکه با استفاده از مفاد ماده 19 قانون بیمه، ارزش آن پس از وقوع حادثه 12.000.000.000 ريال تعیین و مبلغ ارزیابی شده 8.000.000.000 ريال باشد. در این حالت استفاده از حالت دوم برای بیمه گر در میزان خسارت پرداختی و برای بیمه گذار در کاهش مدت زمان جایگزین نمودن خودرو موثر خواهد بود.
حال فرض کنید در مثال بالا مدل خودرو 2010 می باشد، در این حالت استفاده از حالت اول ، چون با کسر 25% استهلاک همراه است، مقرون به صرفه می باشد.